Recensie

In het begin begint het allemaal erg spannend bijvoorbeeld dat Marjolein op school word bedreigt door een Marokkaanse leerling. Een paar hoofdstukken gaan over dat Marokkaanse jongen en het angst van Marjolein. Haar collega’s vragen aan haar of ze de jongen niet wilt aanklagen zodat de school geen slecht naam krijgt. Ze krijgt veel steun van haar tweelingzus, Marlieke. Zelf heeft Marjolein wel veel vragen in haar hoofd of ze de jongen wel moet aangeven of juist niet. Als je wat doorleest word de lezer vaak op het verkeerde been gezet en komen er uiteindelijk dingen in voor wat je nooit had verwacht. Omat het boek in twee verhaallijnen zijn  geschreven kun je de meningen en de gedachtes van Marlieke ook te weten komen. Je ziet dat ze allebei andere karakters en meningen over dingen hebben. Simone van der Vlugt heeft een vlotte schrijfstijl, en gaat erg met de tijd mee wat het lezen erg leuk maakt. Het verhaal heeft een onderwerp waar geweld in voorkomt, er komen allochtonen in voor maar ik vind dat Simone van der Vlugt het zo heeft geschreven dat er geen discriminatie in voor komt. Ik ken zelf Rotterdam niet maar ik heb wel gelezen dat ze bijnamen geven aan bepaalde gebouwen, voor mensen die dat niet weten is het erg verwarrend. Er staat bijvoorbeeld ‘Ik ging langs het Zwembad’ wat eigenlijk dus de bijnaam is voor het politiebureau. De opbouw van het boek en de schrijfstijl is erg goed. Simone van der Vlugt weet de spanning van het eerste bladzijde tot het laatste bladzijde vast te houden. En wie de Schaduwzuster is blijft een vraag, tenzij je het boek leest natuurlijk.